Vers uit de tuin

Rust

Op Hofwijck, in de schaduw van iepen en tussen lanen van dennen, ontweek dichter, componist en diplomaat Constantijn Huygens (1596-1687) de drukte van de Haagse politiek. Maar zijn tuin is veel meer dan alleen een plek van rust en ontspanning. De tuin belichaamt een veelzijdig mens- en natuurbeeld. De tuin als een ordelijk lustoord, een getemde wildernis.

Buitenhuizen

Rond het midden van de zeventiende eeuw verrijzen er in de Nederlandse Republiek overal buitenhuizen. Stedelijke burgers investeerden hun rijkdom, vergaard door handel en politieke functies, in mooie ‘buitens’ omgeven door lommerrijke tuinen. Verschillende dichters besloten om over die tuinen te schrijven. Zo ontstonden de eerste ‘hofdichten’.

Jeugdjaren

In deze tentoonstelling presenteert het Huygens Museum de jeugdjaren van het hofdicht. De Nederlandse tuingedichten zijn uitzonderlijk. Nergens in Europa zijn er zoveel gedichten over tuinen geschreven. Ze geven inzicht in hoe er gedacht werd over de tuin als door de mens gecontroleerde natuur. Ook etaleren de gedichten de goede smaak van de tuinbezitters en welk praktisch nut de natuur voor de mens kan hebben. In de tentoonstelling tonen we de vroegste voorbeelden van deze opmerkelijke poëzie.